Bardzo lubię przyglądać się ludzkim dłoniom, bo opowiadają o nas swoje własne, niezależne historie. Historie, które być może wolelibyśmy ukryć w rękawach, w kieszeniach, w miejscach niedostępnych dla cudzych oczu. Dłonie nie kłamią. 

Bywają na przykład dłonie ruchliwe - wiecznie rozedrgane; zawsze coś skubią, obracają, wyginają palce. Mają zdarte skórki, obgryzione paznokcie; na blatach i parapetach wystukują nerwowe rytmy. Gestykulują, wędrują do ust, zdrapują strupki, poprawiają włosy - wciąż tańczą do melodii chaosu.